نــــوروز

سخن تازه از نوروز گفتن دشوار است. نوروز یک جشن ملی است, جشن ملی را همه می شناسند که چیست,نوروز هر ساله برپا می شود و هرساله از آن سخن می رود. بسیار گفته اند وبسیار شنیده اید ؛ پس به تکرار نیازی نیست ؟ چرا , هست. مگر نوروز را خود مکرر نمی کنید؟ پس سخن از نوروز را نیز مکرر بشنوید. در علم و ادب تکرار ملال آور است و بیهوده؛ «عقل» تکرار را نمی پسندد؛ اما «احساس»  تکرار را دوست دارد , طبیعت تکرار را دوست دارد, طبیعت را از تکرار ساخته اند , احساس با تکرار جان می گیرد و نوروز داستان زیبایی است که در آن , طبیعت , احساس و جامعه هر سه دست اندرکارند.

نوروز که قرن های دراز است بر همه  ی جشن های جهان فخر می فروشد, از آن رو «هست» که یک قرارداد مصنوعی اجتماعی و یا یک جشن تحمیلی سیاسی نیست, جشن جهان است و روز شادمانی زمین , آسمان و آفتاب , و جوش شکفتن  ها و شور زادن ها و سرشار از هیجان هر «آغاز».

نوروز دست مردم مرئم را می گیرد و از زیر سقف ها , درهای بسته , فضاهای بی کرانه ی طبیعت می کشاند : گرم از بهار , روشن از آفتاب , لرزان از هیجان آفرینش و آفریدن, زیبا از هنرمندی باد و باران, آراسته با شکوفه, جوانه , سبزه و معطر از :

«بوی باران, بوی پونه , بوی خاک,

                شاخه های شسته , بارن خورده , پاک»...

نوروز ,بر خلاف سنت ها که پیر می شوند و فرسوده و گاه بیهوده , رو به توانایی می رود و در هر حال , آینده ای جوان تر و درخشان تر دارد.

در آن هنگام که مراسم نوروز را به پا می داریم , گویی خود را در همه ی نوروز هایی که هر ساله در این سرزمین برپا می کرده اند, حاضر می یابیم و در این حال, صحنه های تاریک و روشن و صفحات سیاه و سفید تاریخ ملت کهن ما در برابر دیدگان مان ورق می خورد , رژه می رود. ایمان به اینکه نوروز را ملت ما هر ساله در این سرزمین برپا می داشته است, این اندیشه های پر هیجان را در مغزمان بیدار می کند که: آری هر ساله ! حتی همان سالی که اسکند چهره ی این خاک را به خون ملت ما رنگین کرده بود, در کنار شعله های مهیبی که از تخت جمشید زبانه می کشید , همان جا , همان وقت , مردم مصیبت زده ی ما نوروز را جدی تر و با ایمان بیشتری برپا می کردند؛ آری, هر ساله ! حتی همان سال که سربازان قتبیه بر کناره ی جیحون سرخ رنگ , خیمه برافراشته بودند و مهلب خراسان را پیاپی قتل عام می کرد , در آرامش غمگین شهرهای مجروح و در کنار آتشکده های سرد و خاموش , نوروز را گرم و پرشور جشن می گرفتند.